KALEMİMDEN SÜZÜLENLER

Her duygu silinmişti içimden, Sonra sen çıktın karşıma, İçimde bir duygu beliri verdi birden, Bir ses belirdi kulaklarımda,  Beyaz bir kumru gibiydi sesin,  O kadar masumdun,  Öyle içten gülüyordun ki,  Cennetin kapısı aralandı birden,  Bir gül gibiydi yüzün,  Öyle bir kokun vardı ki Gül bahçesinde geziniyordum sanki, Senin yanında,  Bütün umutsuzluklar, Silinmişti gözümde, Sonra dedim ki Ender bulunan gül-i ra'nâ,  Sen Masal kadın, İşte o zaman,  Bütün sevgilerin en iyisini hak eden,  Masallardaki,  Masalın kahramanı,  Masal kadın...  MUZAFFER MUSTAFA ÇEVİK

Dalın üzerinde pembe açan bir gül,  Görülmemiş çiçeksin,  Şairin ilhamı, Gönüllerin padişahı,  Zamanın tükendiği bir zamanda, Bütün zamanların bizim olduğu bir anda,  Masal anlatmak istiyorum sana, Rüyaların gerçek olduğu bir dünya da, Gizemli diyarlarda, Sanki hep rüyalarda,  Hep aradığını bulan,inanılmaz hikayelerde. Pembe rengin eşsiz büyüsüyle, Gönlüme bahar gelir, Gül dalındaki gülün kokusuyla, Yüreğim coşkuyla erir. Masal kadın,peri gibi sırlarla örüldü, Kalbinde hep bu yüzden görüldü,  Seni gören diğer kızlar ne kadar çok üzüldü,  Cennetten bir armağan gibi, Güzellikleri seyrettiren. Gülleri en değerli taşlar ile süslendiren, Her bir yaprağında aşkın hikayesi giz oluveren, Aşkın sırrını bilen, Ruhun derinliklerine inen, Bu şiir, sana adanmış bir hediyedir,  Sana doğru getirilen adanmış bir hayatın hikayesidir.... MUZAFFER MUSTAFA ÇEVİK